'वेल आयुष्याची'

हिरव्या हिरव्या वेलीवरती

नाजूक एक पालवी फुटावी

लहान त्या फांदीवरती

नवजन्माची चाहूल लागावी

चिमुकल्या पानाला एक त्या  

नवी नवी ओळख मिळावी

मोठे होता वेलीला या

सुरेख अपुली ओळख द्यावी

अनेक अशा पानांनी या

वेल ती सुंदर खुलून यावी

डौलदार अपुल्या सुंदरतेने

सर्वांना आनंद ती द्यावी

काळाचे सर्वा बंधन असते

प्रत्येकाला मरण हे असते

खुललेल्या त्या हिरवळीतले  

पान शेवटी गळून पडते

वेल परंतु तशीच असते

नव्या पानांनी बहरून जाते

काही दिसांची कहाणी हि अपुली

अशीच आनंदी जगून घ्यावी

मधुरा खळतकर